فناوری ظرفیت عظیمی برای کسب بینش درزمینه ی عملکرد مغز انسان دارد. دیرزمانی بود که متخصصان ناراحت این موضوع بودند که واقعیت مجازی به مغز ما آسیب بزند؛ اما این روزها بوسیله دید می رسد واقعیت رمزی بتواند حتی به ماده ی خاکستری ما کمک نرم. موج جدیدی از استیناف های پیش دامنه روان شناسی در حال وارسی ی کاربرد از واقعیت رمزی بخاطر تشخیص و درمان مشکلات پزشکی مختلف از ناراحتی اجتماعی پژمرده تا درد مزمن و بیماری آلزایمر هستند. بسیاری از این راه حل ها هنوز در مرحله ی آزمایش های آزمایشگاهی هستند؛ اما برخی از آن ها نیز راه خود را به بیمارستان ها و کلینیک های درمانی بازکرده اند.
استفاده از واقعیت مجازی برای آزمایش و تنظیم عدد هنوز تو شروع اسلوب خود صبر دارد و باتوجه به کمتر اثر جزیی شدن هیجان ها درباره ی سرگرمی ها و بازی های واقعیت مجازی، منطقی است که از خویشتن بپرسیم آیا درمان مبتنی پهلو واقعیت مجازی رویکردی واقعی است یا فقط حبابی دیگر. تاکنون، شواهد به نفع آن بوده و پژوهش اخیر نشان می دهد در آینده، واقعیت رمزی متمرکز پهلو روان بسیار معمول خواهد شد.
تو میان این هیاهو، شرکت های تولیدکننده ی محتوای واقعیت رمزی بخاطر اهداف درمانی بوسیله شدت مدنظر استراحت گرفته و تأمین تنخواه شده اند. اگرچه واقعیت رمزی از دهه ی ۱۹۹۰ به طورموفقیت آمیزی برای علاج اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) استعمال شده، برنامه های متاخر طیف گسترده تری از مشکلات را در دید می گیرند. بوسیله عنوان مثال، استارتاپ لیمبیکس (Limbix) در پالو آلتوی کالیفرنیا محتوی محتوای واقعیت مجازی طراحی شده بخاطر درمان مشکلاتی نظیر اعتیاد به الکل و تنگناهراسی (ترس از مکان های امانت) و افسردگی درون نوجوانان است. همدستی اسپانیایی Psious نیز درمان هایی برای اختلال های نوشیدن ارائه می کند.
محتویات کنونی واقعیت رمزی عمدتا به منظور کاربرد به عنوان «علاج مواجه» یا «مواجه درمانی» نقشه کشی شده اند. تو این روش درمانی که نوعی درمان بخاطر اختلالات اضطرابی به شمار می رود، بیماران در محیطی امان و کنترل شده درمعرض عامل القاکننده ی تپش قرار می گیرند و می آموزند تهدیدهایی که از آن می ترسند، درواقع آن قدر که خاطر می کنند، خطرناک نیستند. بوسیله عنوان مثال، در این روش درمانی کسی که ترس از ارتفاع دارد، به تدریج با خانه های بلندتر رو بوسیله رو می شود (مواجه زنده)؛ درحالی که کسی که دچار اختلال استرس پس از سانحه شده، در جلسات درمانی خویشتن خاطره ی دلهره آور مربوط را بازبینی می کند (مواجه خیالی). عمدتا این جنس مواجه ها داخل سناریوهای بوسیله مداقه کنترل شده در جهان واقعی رخ می دهد. بااین حال، واقعیت رمزی به پزشکان این امکان را می دهد که این محیط مصون و کنترل شده را درون هدست واقعیت مجازی ابداع کنند که گزینه ای بیش بی خطرتر و کندرو تر و مفت تر است. استفان بوچارد، از دانشگاه کبک در کانادا می گوید:استفاده از رویکرد واقعیت مجازی به درمانگر این امکان را می دهد که بتواند شدت تجارب ناتندرست را کنترل کند. بیماران همکاری کننده در این روش درمانی نیز می توانند کارهایی انجام دهند که در جهان واقعی نمی توانند. در یکی از مطالعات خود، ما از بیماران دستخوش بیم از بالا خواستیم واقعا از روی صخره بپرند.
بااین حال، طولانی محتواهای واقعیت مجازی درمانی بوسیله طوریکسانی ایجاد نمی شود. بوچارد می گوید:حداقل دوسه بار درون سال در مجمع هایی مشارکت می کنم که می بینم تو آن مشارکت های استارتاپی ویدئوهایی از محیط های واقعیت مجازی ارائه می دهند که معیوب است و رسا شناسان آن ها را آزمایش نکرده اند.
وضع قوانین و استانداردهای شفاف بوسیله بیماران و پزشکان این امکان را خواهد رحم که محصولات اثربخش را اطلاع کنند. ابداع چنین قوانینی نیازمند انجام استیناف های بیشتر درزمینه ی علت اثربخشی درمان های مبتنی بر واقعیت مجازی است.
آلبرت ریزو، مدیر واقعیت مجازی پزشکی در مؤسسه ی فناوری های خلاقانه دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می گوید:یکی از حوزه های عمده تمرکز باید پیش دماغ این موضوع باشد که کدام افراد درمقایسه با دیگر سیاق های درمانی، دربرابر این گونه پاسخ بهتری خواهد داشت. بوسیله نشانی مثال، مطالعات نشان می دهند پاسخ بیماران دستخوش اختلال استرس پس از ماجرا که به افسردگینیز مبتلا هستند، به این روش بهتر از دیگر روش های درمانی است.
مواجه ی واقعیت مجازی که در آن بازار شورش یا دیگر رویدادهای تروماتیک شبیه سازی می شود، می تواند این رویداد را به زندگی بی نظیر دلتنگ بیاورد و درون آن، او بتواند پاسخ اضطرابی خود را از فراموش کند. بهترین سازی محتوای واقعیت مجازی می تواند به مفهوم آزمایش با دیگر محرک های حسی بوسیله غیراز محرک های بصری همچنین باشد. ریزو می گوید:سؤال مهم این است که در کدام نوع از مداخلات، بیشترین تفاوت ازنظر نتایج درمانی مشاهده می شود. آیا بازخورد لمسی چیزی افزایش می کند یا اینکه تکثیر بوهای رمزی بوسیله جلسات کمک کننده است؟ (چنانچه از این موضوع متعجب شدید، باید بدانید استارتاپی وجود دارد که روی بوهای مجازی کار می یواش).
علاوه کنار نقش بالقوه مفید واقعیت رمزی درزمینه ی درمان، این رویه ممکن است بتواند بوسیله نمره بیماری نیز کمک کند. به نشانی مثال، ازآنجاکه فناوری می تواند تمام افراد را در فضای یکسانی قرار دهد، فداکار از پژوهشگران بر این باورند که آزمایش های تشخیصی مبتنی پهلو واقعیت مجازی برای بیماری هایی مانند اسکیزوفرنی و ADHD و اوتیسم درمقایسه با راه های مبتنی بر مصاحبه، می تواند نتایج عینی تری فراهم نرم. علاوه براین، ازآنجاکه واقعیت مجازی، هوا روزمره ی ناتندرست را قرین سازی می کند، پزشک می تواند علائمی را وارسی کند که معمولا بیرون از دسترس هستند.مقاله های مرتبط:هفت استعمال واقعیت مجازی که کمتر شناخته شده انداستارتاپ هایی که ازطریق فهمیدن تقلبی با بلای ناگهانی مسئله مبارزه می کنند
در مطالعه ای تو سال ۲۰۱۶، پژوهشگرانی از دانشگاه های کمبریج و دانشکده لندن تایید مفهوم خود را درزمینه ی توسعه ی برنامه ی واقعیت رمزی بخاطر تشخیص بیماری آلزایمر شرح دادند. پژوهشگران گفتند آزمون واقعیت رمزی آن ها را قادر ساخت درمقایسه با استاندارد طلایی آزمون های شناختی قلم و کاغذ، با دقت بیشتری بیماری را درون مراحل مقدماتی تشخیص دهند. آلزایمر توانایی موضع یابی و نیز ذهن را دون تأثیر قرار می دهد؛ اما تا زمانی که هدست های واقعیت مجازی قابل حمل و مقرون بوسیله نفع نشوند، پزشکان نمی توانند این نوع مشکلات را تقویم کنند. دنیس چان، از دانشگاه کمبریج می گوید:نمی توانیم موقعیت یابی ناتندرست را با بردن او به کمبریج و خواستن از او برای بازگشت بوسیله کلینیک آزمایش کنیم.
درمقابل، پژوهشگران در آزمون واقعیت رمزی از شرکت کنندگان خواستند تو فضایی سه بعدی حرکت کنند که راهنماهای مختلفی داشت. هر راهنما وقتی فرد به آن می رسید، ناپدید می شد. درپایان آزمون، از این افراد خواسته شد بوسیله محل اولیه ی خود بازگردند. اقتدار بیمار برای بازگشت به عمه ی اولیه، با مداقه ۹۳ درصد ابتلای او به بیماری آلزایمر را پیش دماغ می کرد. مقیاس این دقت در آزمون های قلم و کاغذ ۶۴ و ۷۹ درصد حیات.
بوسیله عقیده ی چان، مهم ترین کاربرد آزمون واقعیت مجازی در آزمایش های بالینی داروهای جدید آلزایمر خواهد بود. در حال حاضر، پژوهشگران معمولا معیار اثریخشی هر دارو را در مقیاس های انسانی با استفاده از آزمون های حافظه ی مبتنی پهلو قلم و کاغذ اجرا می دهند و آزمون های جانوری با استفاده از مارپیچ های آبی انجام می شود. بااین حال، استفاده از آزمون های متفاوت قابلیت مقایسه ی نتایج آزمایش ها در گونه های متنوع را محدود می درنگ. چنانچه بتوان موضع یابی های آزمایش شده در آزمایش های دارویی را بوسیله طورمشابهی با مصرف از آزمون واقعیت مجازی روی مردم ها آزمود، شاید بتوان بر این شاق غلبه و نتایج مولود از آزمایش های مختلف را مقایسه پذیر کرد. چان می گوید:شاید داروهایی که قبلا ترقی پیدا کرده بودند، مفید بوده باشند؛ اما روش سنجش نتایج آزمایش های دارویی خوب نبوده و درون نتایج سلبی آزمون ها نقش داشته باشد.
حتی ممکن است واقعیت رمزی بتواند جایگزین روش های سنّتی رسا درمانی برای برخی از بیماران یا بوسیله متد های درمانی آن ها افزوده شود. اپلیکیشن هایی مثل Joyable کاربر را وارد فعالیت های پنج دقیقه ای مبتنی بر اصول رفتار درمانی شناختی (CBT) می نرم. در مطالعه ای در سال ۲۰۱۸، اثرهای بالینی مثبتی از سناریو درمانی واقعیت مجازی بخاطر تداوی خوف از بلندی مدال داده شد که شامل درمانگر رمزی در محیط واقعیت مجازی بود. خیساندن درمانگرهای مبتنی پهلو درک قدر یا بهای چیزی مصنوعی و واقعیت رمزی می تواند مزیت های اضافی داشته باشد. بخاطر مثال، کسانی که وقت خواه هزینه ی دیدار شخصی با پزشک را ندارند، می توانند از این روش ها مصرف کنند.
بوچارد می گوید علاج های واقعیت رمزی خودهدایت شونده می توانند همچون تاریخچه های خودیاری عمل کنند و همگی مکان دردسترس باشند. این مزیت مناسبی برای بیمارانی است که به علاج دسترسی نداشته یا بوسیله درمان اختصاصی نیاز ندارند؛ هرچند ریزو هشدار می دهد علاج های خودهدایت شونده ی مبتنی پیاده شدن واقعیت مجازی خطرهایی نیز بوسیله همراه دارند. برای مثال، درون جلسه ی درمانی واقعیت مجازی، درمانگر نبض قلب و بها تنفس و دیگر علائم مهیب ناخوش را کنترل می نرم و درصورتی که بیمار بسیار ازحد مضطرب شود، او می تواند صحنه ها را دگرگونی دهد یا جلسات را کوتاه کند. این در حالی است که درمانگر مجازی ممکن است نتواند در چنین موضع هایی بوسیله نیکوکاری خاصیت نشان دهد. ریزو می گوید:وقتی افراد مطلع به خودتشخیص دهی و خوددرمانی می کنند، راه رو بوسیله سراشیبی سراشیب بدرفتاری بازمی شود. بزرگ ترین جدال آینده ی درون خرد فصیح شناسی این خواهد حیات که با هوش قلابی و درمانگران مجازی تا کجا می توانیم پیش برویم؟
ممکن است مدتی طول بکشد تا اینکه واقعیت رمزی جایگزین تکنیک های تشخیصی سنّتی شود؛ اما این روش داخل آینده به طورقطع نقش مهمی در درمان و تشخیص اختلالات روانی و مغزی ایفا خواهد کرد. همچون هر فناوری بی سابقه دیگری، برخی افراد این راه را می ستایند و برخی از آن بدگویی می کنند؛ اما فقط زمان می تواند حاصل ی اصلی را به ما نشان دهد.بیشتر بخوانید:دو شایسته کردن طبیعت گردی در هفته موجب گشایش صلح و صفا می شودآیا نگه داشتن عطسه خطرناک است؟رفتار انسان طی پیدا کردن یک کیف پول چگونه است؟زیست شناسی لپتین، هورمون گرسنگی نمره داده شدبه جز صبح زودی ها و جغدهای شب، دو گروه دیگر همچنین وجود دارند
استفاده از واقعیت مجازی برای آزمایش و تنظیم عدد هنوز تو شروع اسلوب خود صبر دارد و باتوجه به کمتر اثر جزیی شدن هیجان ها درباره ی سرگرمی ها و بازی های واقعیت مجازی، منطقی است که از خویشتن بپرسیم آیا درمان مبتنی پهلو واقعیت مجازی رویکردی واقعی است یا فقط حبابی دیگر. تاکنون، شواهد به نفع آن بوده و پژوهش اخیر نشان می دهد در آینده، واقعیت رمزی متمرکز پهلو روان بسیار معمول خواهد شد.
تو میان این هیاهو، شرکت های تولیدکننده ی محتوای واقعیت رمزی بخاطر اهداف درمانی بوسیله شدت مدنظر استراحت گرفته و تأمین تنخواه شده اند. اگرچه واقعیت رمزی از دهه ی ۱۹۹۰ به طورموفقیت آمیزی برای علاج اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) استعمال شده، برنامه های متاخر طیف گسترده تری از مشکلات را در دید می گیرند. بوسیله عنوان مثال، استارتاپ لیمبیکس (Limbix) در پالو آلتوی کالیفرنیا محتوی محتوای واقعیت مجازی طراحی شده بخاطر درمان مشکلاتی نظیر اعتیاد به الکل و تنگناهراسی (ترس از مکان های امانت) و افسردگی درون نوجوانان است. همدستی اسپانیایی Psious نیز درمان هایی برای اختلال های نوشیدن ارائه می کند.
محتویات کنونی واقعیت رمزی عمدتا به منظور کاربرد به عنوان «علاج مواجه» یا «مواجه درمانی» نقشه کشی شده اند. تو این روش درمانی که نوعی درمان بخاطر اختلالات اضطرابی به شمار می رود، بیماران در محیطی امان و کنترل شده درمعرض عامل القاکننده ی تپش قرار می گیرند و می آموزند تهدیدهایی که از آن می ترسند، درواقع آن قدر که خاطر می کنند، خطرناک نیستند. بوسیله عنوان مثال، در این روش درمانی کسی که ترس از ارتفاع دارد، به تدریج با خانه های بلندتر رو بوسیله رو می شود (مواجه زنده)؛ درحالی که کسی که دچار اختلال استرس پس از سانحه شده، در جلسات درمانی خویشتن خاطره ی دلهره آور مربوط را بازبینی می کند (مواجه خیالی). عمدتا این جنس مواجه ها داخل سناریوهای بوسیله مداقه کنترل شده در جهان واقعی رخ می دهد. بااین حال، واقعیت رمزی به پزشکان این امکان را می دهد که این محیط مصون و کنترل شده را درون هدست واقعیت مجازی ابداع کنند که گزینه ای بیش بی خطرتر و کندرو تر و مفت تر است. استفان بوچارد، از دانشگاه کبک در کانادا می گوید:استفاده از رویکرد واقعیت مجازی به درمانگر این امکان را می دهد که بتواند شدت تجارب ناتندرست را کنترل کند. بیماران همکاری کننده در این روش درمانی نیز می توانند کارهایی انجام دهند که در جهان واقعی نمی توانند. در یکی از مطالعات خود، ما از بیماران دستخوش بیم از بالا خواستیم واقعا از روی صخره بپرند.
بااین حال، طولانی محتواهای واقعیت مجازی درمانی بوسیله طوریکسانی ایجاد نمی شود. بوچارد می گوید:حداقل دوسه بار درون سال در مجمع هایی مشارکت می کنم که می بینم تو آن مشارکت های استارتاپی ویدئوهایی از محیط های واقعیت مجازی ارائه می دهند که معیوب است و رسا شناسان آن ها را آزمایش نکرده اند.
وضع قوانین و استانداردهای شفاف بوسیله بیماران و پزشکان این امکان را خواهد رحم که محصولات اثربخش را اطلاع کنند. ابداع چنین قوانینی نیازمند انجام استیناف های بیشتر درزمینه ی علت اثربخشی درمان های مبتنی بر واقعیت مجازی است.
آلبرت ریزو، مدیر واقعیت مجازی پزشکی در مؤسسه ی فناوری های خلاقانه دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می گوید:یکی از حوزه های عمده تمرکز باید پیش دماغ این موضوع باشد که کدام افراد درمقایسه با دیگر سیاق های درمانی، دربرابر این گونه پاسخ بهتری خواهد داشت. بوسیله نشانی مثال، مطالعات نشان می دهند پاسخ بیماران دستخوش اختلال استرس پس از ماجرا که به افسردگینیز مبتلا هستند، به این روش بهتر از دیگر روش های درمانی است.
مواجه ی واقعیت مجازی که در آن بازار شورش یا دیگر رویدادهای تروماتیک شبیه سازی می شود، می تواند این رویداد را به زندگی بی نظیر دلتنگ بیاورد و درون آن، او بتواند پاسخ اضطرابی خود را از فراموش کند. بهترین سازی محتوای واقعیت مجازی می تواند به مفهوم آزمایش با دیگر محرک های حسی بوسیله غیراز محرک های بصری همچنین باشد. ریزو می گوید:سؤال مهم این است که در کدام نوع از مداخلات، بیشترین تفاوت ازنظر نتایج درمانی مشاهده می شود. آیا بازخورد لمسی چیزی افزایش می کند یا اینکه تکثیر بوهای رمزی بوسیله جلسات کمک کننده است؟ (چنانچه از این موضوع متعجب شدید، باید بدانید استارتاپی وجود دارد که روی بوهای مجازی کار می یواش).
علاوه کنار نقش بالقوه مفید واقعیت رمزی درزمینه ی درمان، این رویه ممکن است بتواند بوسیله نمره بیماری نیز کمک کند. به نشانی مثال، ازآنجاکه فناوری می تواند تمام افراد را در فضای یکسانی قرار دهد، فداکار از پژوهشگران بر این باورند که آزمایش های تشخیصی مبتنی پهلو واقعیت مجازی برای بیماری هایی مانند اسکیزوفرنی و ADHD و اوتیسم درمقایسه با راه های مبتنی بر مصاحبه، می تواند نتایج عینی تری فراهم نرم. علاوه براین، ازآنجاکه واقعیت مجازی، هوا روزمره ی ناتندرست را قرین سازی می کند، پزشک می تواند علائمی را وارسی کند که معمولا بیرون از دسترس هستند.مقاله های مرتبط:هفت استعمال واقعیت مجازی که کمتر شناخته شده انداستارتاپ هایی که ازطریق فهمیدن تقلبی با بلای ناگهانی مسئله مبارزه می کنند
در مطالعه ای تو سال ۲۰۱۶، پژوهشگرانی از دانشگاه های کمبریج و دانشکده لندن تایید مفهوم خود را درزمینه ی توسعه ی برنامه ی واقعیت رمزی بخاطر تشخیص بیماری آلزایمر شرح دادند. پژوهشگران گفتند آزمون واقعیت رمزی آن ها را قادر ساخت درمقایسه با استاندارد طلایی آزمون های شناختی قلم و کاغذ، با دقت بیشتری بیماری را درون مراحل مقدماتی تشخیص دهند. آلزایمر توانایی موضع یابی و نیز ذهن را دون تأثیر قرار می دهد؛ اما تا زمانی که هدست های واقعیت مجازی قابل حمل و مقرون بوسیله نفع نشوند، پزشکان نمی توانند این نوع مشکلات را تقویم کنند. دنیس چان، از دانشگاه کمبریج می گوید:نمی توانیم موقعیت یابی ناتندرست را با بردن او به کمبریج و خواستن از او برای بازگشت بوسیله کلینیک آزمایش کنیم.
درمقابل، پژوهشگران در آزمون واقعیت رمزی از شرکت کنندگان خواستند تو فضایی سه بعدی حرکت کنند که راهنماهای مختلفی داشت. هر راهنما وقتی فرد به آن می رسید، ناپدید می شد. درپایان آزمون، از این افراد خواسته شد بوسیله محل اولیه ی خود بازگردند. اقتدار بیمار برای بازگشت به عمه ی اولیه، با مداقه ۹۳ درصد ابتلای او به بیماری آلزایمر را پیش دماغ می کرد. مقیاس این دقت در آزمون های قلم و کاغذ ۶۴ و ۷۹ درصد حیات.
بوسیله عقیده ی چان، مهم ترین کاربرد آزمون واقعیت مجازی در آزمایش های بالینی داروهای جدید آلزایمر خواهد بود. در حال حاضر، پژوهشگران معمولا معیار اثریخشی هر دارو را در مقیاس های انسانی با استفاده از آزمون های حافظه ی مبتنی پهلو قلم و کاغذ اجرا می دهند و آزمون های جانوری با استفاده از مارپیچ های آبی انجام می شود. بااین حال، استفاده از آزمون های متفاوت قابلیت مقایسه ی نتایج آزمایش ها در گونه های متنوع را محدود می درنگ. چنانچه بتوان موضع یابی های آزمایش شده در آزمایش های دارویی را بوسیله طورمشابهی با مصرف از آزمون واقعیت مجازی روی مردم ها آزمود، شاید بتوان بر این شاق غلبه و نتایج مولود از آزمایش های مختلف را مقایسه پذیر کرد. چان می گوید:شاید داروهایی که قبلا ترقی پیدا کرده بودند، مفید بوده باشند؛ اما روش سنجش نتایج آزمایش های دارویی خوب نبوده و درون نتایج سلبی آزمون ها نقش داشته باشد.
حتی ممکن است واقعیت رمزی بتواند جایگزین روش های سنّتی رسا درمانی برای برخی از بیماران یا بوسیله متد های درمانی آن ها افزوده شود. اپلیکیشن هایی مثل Joyable کاربر را وارد فعالیت های پنج دقیقه ای مبتنی بر اصول رفتار درمانی شناختی (CBT) می نرم. در مطالعه ای در سال ۲۰۱۸، اثرهای بالینی مثبتی از سناریو درمانی واقعیت مجازی بخاطر تداوی خوف از بلندی مدال داده شد که شامل درمانگر رمزی در محیط واقعیت مجازی بود. خیساندن درمانگرهای مبتنی پهلو درک قدر یا بهای چیزی مصنوعی و واقعیت رمزی می تواند مزیت های اضافی داشته باشد. بخاطر مثال، کسانی که وقت خواه هزینه ی دیدار شخصی با پزشک را ندارند، می توانند از این روش ها مصرف کنند.
بوچارد می گوید علاج های واقعیت رمزی خودهدایت شونده می توانند همچون تاریخچه های خودیاری عمل کنند و همگی مکان دردسترس باشند. این مزیت مناسبی برای بیمارانی است که به علاج دسترسی نداشته یا بوسیله درمان اختصاصی نیاز ندارند؛ هرچند ریزو هشدار می دهد علاج های خودهدایت شونده ی مبتنی پیاده شدن واقعیت مجازی خطرهایی نیز بوسیله همراه دارند. برای مثال، درون جلسه ی درمانی واقعیت مجازی، درمانگر نبض قلب و بها تنفس و دیگر علائم مهیب ناخوش را کنترل می نرم و درصورتی که بیمار بسیار ازحد مضطرب شود، او می تواند صحنه ها را دگرگونی دهد یا جلسات را کوتاه کند. این در حالی است که درمانگر مجازی ممکن است نتواند در چنین موضع هایی بوسیله نیکوکاری خاصیت نشان دهد. ریزو می گوید:وقتی افراد مطلع به خودتشخیص دهی و خوددرمانی می کنند، راه رو بوسیله سراشیبی سراشیب بدرفتاری بازمی شود. بزرگ ترین جدال آینده ی درون خرد فصیح شناسی این خواهد حیات که با هوش قلابی و درمانگران مجازی تا کجا می توانیم پیش برویم؟
ممکن است مدتی طول بکشد تا اینکه واقعیت رمزی جایگزین تکنیک های تشخیصی سنّتی شود؛ اما این روش داخل آینده به طورقطع نقش مهمی در درمان و تشخیص اختلالات روانی و مغزی ایفا خواهد کرد. همچون هر فناوری بی سابقه دیگری، برخی افراد این راه را می ستایند و برخی از آن بدگویی می کنند؛ اما فقط زمان می تواند حاصل ی اصلی را به ما نشان دهد.بیشتر بخوانید:دو شایسته کردن طبیعت گردی در هفته موجب گشایش صلح و صفا می شودآیا نگه داشتن عطسه خطرناک است؟رفتار انسان طی پیدا کردن یک کیف پول چگونه است؟زیست شناسی لپتین، هورمون گرسنگی نمره داده شدبه جز صبح زودی ها و جغدهای شب، دو گروه دیگر همچنین وجود دارند
- ۹۸/۰۴/۱۰