به گزارش همشهری آنلاین، پانزدهمین نشست از تبار مجمع های حقوق طفل با موضوع حقوق کودکان دارای معلولیت دو شنبه مورخ چهاردهم نرمی ماه ۱۳۹۹ از قانون سامانه کنفرانس های دانشگاه شهید بهشتی با حضور سرکار خانم دکتر مریم افشاری استادیار دانشگاه و مدیر کلینیک های حقوقی خانواده کرسی حقوق بشر،صلح و دموکراسی یونسکو در دانشگاه شهید بهشتی و ناصر سرگران وکیل دادگستری، مدرس حقوق بین الملل و فعال حقوق افراد دارای معلولیت برگزار شد.
داخل آغاز، دکتر مریم افشاری دبیر علمی نشست با تعریف معلولیت، آن را حاصل عیب جسمانی و موانع محیطی دانستند. ایشان درون ادامه تعهدات دولتهای عضو کنوانسیون حقوق نوزاد تو ماده ۲۳ را برشمردند و یادآور شدند که ایفای آنها می تواند به عنوان یکی از مقررات خاص حوزه کودکان معلول تک توجه قرار گیرد.
داخل ادامه، سخنران نشست سرگران مباحث مرتبط با حقوق کودکان اثر را در پرتو دو سند الزام آور بین المللی کنوانسیون حقوق کودک و کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت تبیین نمودند.
این کوشا حقوق افراد دارای معلولیت ضمن اشاره به هنجار مندرج تو ماده هفت کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت به سایر مواد سند یاد شده که به حاجت های خاص کودکان دارای معلولیت توجه کرده است، پرداختند و افزودند که: مبنای زنهار از کودکان پی رفع همگی اشکال تبعیض به بهانه معلولیت است که تیمار بوسیله عنوان یک اصل و بی آرامی مقاطعه دولت های هیکل کنوانسیون مورد شناسایی قرار گرفته است. این وکیل دادگستری، محافظت از کودکان در بناء با در نظر گرفتن عالی ترین منافع آنان، مبارزه با همه اشکال خشونت، پیشگیری از شدت معلولیت، کنف از خردسال برای غرض گیری و منسوخ بودن تصمیم گیری به جای کودک، آموزش فراگیر و توانبخشی کودکان دارای معلولیت را از عمده ترین نیاز های خاص آنان دانست که می بایست با در دید گرفتن توانایی آنان مورد توجه قرار گیرد.
اجرایی نمایش دادن تصویبنامه هیات دولت بوسیله سال ۱۳۹۴ که مسائل مرتبط با کودکان پی را تک پافشاری فراغت داده است؛ کاربرد سمن ها از ظرفیت ماده ۶۶ قانون آیین سیاست کیفری جهت حمایت کیفری از کودکان پی تندی دیده، نزاکت سازی توسط بخش های مختلف جامعه جهت شناخت معلولیت، انجام پژوهش های علمی توسط دانشگاهیان با توجه به خلا شعر حقوقی در این عرصه از بنیانی ترین پیشنهادات این مدرس دانشگاه وجود.
ناتوانی یک مصالحه نسبی است و به مجرد "مانعی تو مقابل انسان بخاطر ادا یک فعالیت به شکل غریزی آن" است . تا سال ١٩٨٠ از واژه "معلولیت"handicap کاربرد می شد و سپس از آن از واژه"ناتوانی"disability بیشتر استفاده شد و درسال ١٩٨٩ دایره بهداشت جهانی براساس مطالعات وبررسی های خود ناتوانی ومعلولیت را در یک فرایند فاش تعریف کرد ودر این مرتبه بندی از ٣مفهوم : نقص(impairment)، ناتوانی (disability)، و معلولیت(handicap) مصرف نمود.
هریک از موارد گفته شده در یک تعامل با سطح بالاتر به وقوع می پیوندد،به شکلی که "ناتوانی" بوسیله قفا "نقص" که در اعضا و ارگانهای بدن صورت می دهد بوجود می آید و کلیت وجود بی نظیر را بنده می نرم اما "معلولیت" در رابطه با جامعه ستایش می شود به شکلی که بواسطه عدم ارائه خدمات ارزان توانبخشی و مدنی و... فرد قادر به استفاده از امکانات اجتماع نیست.درون تجدید نظری که درون سال ٢٠٠٠ به خشکی امدن روی این طبقه بندی ادا گرفت،به جای استفاده از واژه های"ناتوانی" و"معلولیت" از دو مفهوم "فعالیت"و"باهم اتحاد کردن" استفاده شد.
نکته عمده در این اشکوب بندی جدید نگاه مثبتی است که به مفاهیم داشته اند. بوسیله این صورت که به جای نگاه به ناتوانی(که می تواند جنبه منفی داشته باشد) بوسیله فعالیت هایی که فرد می تواند ادا دهد،استناد شده است و همچنین از "باهم اتحاد کردن"فرد در چیز پهن های مدنی و توسعه جامعه خود به جای "معلولیت" که بوسیله نوعی بینوایی از حقوق اجتماعی بوده ،استفاده شده است.
ماده ٢٣ کنوانسیون حقوق کودک مرام از این ماده را امنیت از معلولان ذکر کرده و تاکید بر اقداماتی که حتی المقدور این افراد متکی به خود مرحله بیایند و همچنین قبول مسولیت های اجتماعی و رسیدن بوسیله یک زندگی آبرومندانه و طولانی مورد نظر قرار گرفته است. همچنین نحوه حمایت از کودک اثر را بیان کرده و درون بند ٤این ماده به همکاری بین المللی در حمایت از معلولان و تبادل تجربیات بین کشورها پرداخته است.
این ماده نشان از این دارد که رویکرد کنوانسیون در جهت توانمند سازی کودک معلول است و رویکرد صرف کردن حمایتی ندارد. "توانمندی"یکی از مولفه های حقوق بشر است و حقوق بشر به دنبال آگاه سازی، ظرفیت سازی و توانمندی معلولین است تا با توانمندی بتوانند حقوق خود را تقاضا کنند و داخل جهت شکل پذیری حقوق خود شرکت کنند. توانمندی فرایندی است که حضور،مشارکت و کنترل معلولین رادر روند غرض سازی و تصمیم گیری درون موضوعات مربوط به آنها افزودن می دهد تا معلولین، نه عزب از دانش و آگاهی لازم برخوردار باشند بلکه با تفکری منقد درون تغییر شرایط نسبت به الگوهای نامناسب و منفی شناخت کافی داشته باشند.
داخل آغاز، دکتر مریم افشاری دبیر علمی نشست با تعریف معلولیت، آن را حاصل عیب جسمانی و موانع محیطی دانستند. ایشان درون ادامه تعهدات دولتهای عضو کنوانسیون حقوق نوزاد تو ماده ۲۳ را برشمردند و یادآور شدند که ایفای آنها می تواند به عنوان یکی از مقررات خاص حوزه کودکان معلول تک توجه قرار گیرد.
داخل ادامه، سخنران نشست سرگران مباحث مرتبط با حقوق کودکان اثر را در پرتو دو سند الزام آور بین المللی کنوانسیون حقوق کودک و کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت تبیین نمودند.
این کوشا حقوق افراد دارای معلولیت ضمن اشاره به هنجار مندرج تو ماده هفت کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت به سایر مواد سند یاد شده که به حاجت های خاص کودکان دارای معلولیت توجه کرده است، پرداختند و افزودند که: مبنای زنهار از کودکان پی رفع همگی اشکال تبعیض به بهانه معلولیت است که تیمار بوسیله عنوان یک اصل و بی آرامی مقاطعه دولت های هیکل کنوانسیون مورد شناسایی قرار گرفته است. این وکیل دادگستری، محافظت از کودکان در بناء با در نظر گرفتن عالی ترین منافع آنان، مبارزه با همه اشکال خشونت، پیشگیری از شدت معلولیت، کنف از خردسال برای غرض گیری و منسوخ بودن تصمیم گیری به جای کودک، آموزش فراگیر و توانبخشی کودکان دارای معلولیت را از عمده ترین نیاز های خاص آنان دانست که می بایست با در دید گرفتن توانایی آنان مورد توجه قرار گیرد.
اجرایی نمایش دادن تصویبنامه هیات دولت بوسیله سال ۱۳۹۴ که مسائل مرتبط با کودکان پی را تک پافشاری فراغت داده است؛ کاربرد سمن ها از ظرفیت ماده ۶۶ قانون آیین سیاست کیفری جهت حمایت کیفری از کودکان پی تندی دیده، نزاکت سازی توسط بخش های مختلف جامعه جهت شناخت معلولیت، انجام پژوهش های علمی توسط دانشگاهیان با توجه به خلا شعر حقوقی در این عرصه از بنیانی ترین پیشنهادات این مدرس دانشگاه وجود.
ناتوانی یک مصالحه نسبی است و به مجرد "مانعی تو مقابل انسان بخاطر ادا یک فعالیت به شکل غریزی آن" است . تا سال ١٩٨٠ از واژه "معلولیت"handicap کاربرد می شد و سپس از آن از واژه"ناتوانی"disability بیشتر استفاده شد و درسال ١٩٨٩ دایره بهداشت جهانی براساس مطالعات وبررسی های خود ناتوانی ومعلولیت را در یک فرایند فاش تعریف کرد ودر این مرتبه بندی از ٣مفهوم : نقص(impairment)، ناتوانی (disability)، و معلولیت(handicap) مصرف نمود.
هریک از موارد گفته شده در یک تعامل با سطح بالاتر به وقوع می پیوندد،به شکلی که "ناتوانی" بوسیله قفا "نقص" که در اعضا و ارگانهای بدن صورت می دهد بوجود می آید و کلیت وجود بی نظیر را بنده می نرم اما "معلولیت" در رابطه با جامعه ستایش می شود به شکلی که بواسطه عدم ارائه خدمات ارزان توانبخشی و مدنی و... فرد قادر به استفاده از امکانات اجتماع نیست.درون تجدید نظری که درون سال ٢٠٠٠ به خشکی امدن روی این طبقه بندی ادا گرفت،به جای استفاده از واژه های"ناتوانی" و"معلولیت" از دو مفهوم "فعالیت"و"باهم اتحاد کردن" استفاده شد.
نکته عمده در این اشکوب بندی جدید نگاه مثبتی است که به مفاهیم داشته اند. بوسیله این صورت که به جای نگاه به ناتوانی(که می تواند جنبه منفی داشته باشد) بوسیله فعالیت هایی که فرد می تواند ادا دهد،استناد شده است و همچنین از "باهم اتحاد کردن"فرد در چیز پهن های مدنی و توسعه جامعه خود به جای "معلولیت" که بوسیله نوعی بینوایی از حقوق اجتماعی بوده ،استفاده شده است.
ماده ٢٣ کنوانسیون حقوق کودک مرام از این ماده را امنیت از معلولان ذکر کرده و تاکید بر اقداماتی که حتی المقدور این افراد متکی به خود مرحله بیایند و همچنین قبول مسولیت های اجتماعی و رسیدن بوسیله یک زندگی آبرومندانه و طولانی مورد نظر قرار گرفته است. همچنین نحوه حمایت از کودک اثر را بیان کرده و درون بند ٤این ماده به همکاری بین المللی در حمایت از معلولان و تبادل تجربیات بین کشورها پرداخته است.
این ماده نشان از این دارد که رویکرد کنوانسیون در جهت توانمند سازی کودک معلول است و رویکرد صرف کردن حمایتی ندارد. "توانمندی"یکی از مولفه های حقوق بشر است و حقوق بشر به دنبال آگاه سازی، ظرفیت سازی و توانمندی معلولین است تا با توانمندی بتوانند حقوق خود را تقاضا کنند و داخل جهت شکل پذیری حقوق خود شرکت کنند. توانمندی فرایندی است که حضور،مشارکت و کنترل معلولین رادر روند غرض سازی و تصمیم گیری درون موضوعات مربوط به آنها افزودن می دهد تا معلولین، نه عزب از دانش و آگاهی لازم برخوردار باشند بلکه با تفکری منقد درون تغییر شرایط نسبت به الگوهای نامناسب و منفی شناخت کافی داشته باشند.
- ۹۹/۰۷/۱۶